مقالات

یک گروه تحقیقاتی در سال 1385 با هدف تحقیق بر روی سیستم های هوشمند و رباتیک کار خود را شروع کرد. تحقیقاتی که این گروه در زمینه هوش مصنوعی انجام می دهد، بیشتر بر پایه هوش محاسباتی، پردازش تصویر و پردازش سیگنال می باشد.

مقالات مرتبط با تجهیزات پزشکی را می توانید در آدرس زیر مشاهده نمایید :

• فریم از تجهیزات مهندسی پزشکی (معرفی تجهیزات پزشکی)
• تجهیزات پزشکی آموزش کاليبراسيون ، نگهداری ، تعمیر و سرویس دستگاه های پزشکی
• دایرة المعارف تجهیزات پزشکی (لیست تجهیزات پزشکی)
• استانداردهای تجهیزات پزشکی, بیمارستانی, آزمایشگاهی
• مدیریت کیفیت در تجهیزات پزشکی

با تشکر

به اعتقاد رييس يک موسسه تحقيقاتي در کاليفرنيا که درباره درمان بيماري‌ها از طريق احياي سلول‌ها مطالعه مي‌کند، تا حدود 10 سال ديگر درمان بيماري ديابت (مرض قند) امکان‌پذير خواهد شد.

به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا از خوزستان، پرفسور آلن ترونسون درباره تحقيقاتي که مربوط به انتقال سلول‌هاي بنيادي جنيني انسان به سلول‌هاي توليدکننده انسولين و معالجه ديابت در موش‌ها از اين طريق است به بي‌بي‌سي گفت: استفاده از اين تکنيک را مي‌توان روي انسان نيز پياده کرد و ادامه اين تحقيقات مي‌تواند به ساخت واکسني که از سلول پايه تهيه شده منتهي شود که براي معالجه ويروس اچ آي وي موثر خواهد بود.

سازمان جهاني بهداشت مي‌گويد؛ بيش از 220 ميليون نفر در سراسر جهان از بيماري ديابت رنج مي‌برند و پيش‌بيني کرده است که در سراسر جهان هر سال پنج درصد مرگ‌ها ناشي از اين بيماري است. اين سازمان خاطرنشان مي‌كند که رقم تلفات ناشي از اين بيماري تا سال 2030 دو برابر خواهد شد.

برخي از کارشناسان معتقدند که درباره توانايي بالقوه تکنولوژي استفاده از سلول‌هاي بنيادي براي درمان بيماري‌ها اغراق شده و معالجه ديابت با کمک سلول پايه جنيني هنوز قطعي نيست. کارشناسان به اين موضوع اشاره مي‌کنند که اميدواري به درمان برخي از بيماري‌ها از جمله بيماري پارکينسون از طريق سلول‌هاي بنيادي اکنون کاملا از بين رفته است.

بيماري ديابت ناشي از مشکلات مرتبط با هورمون انسولين است که در لوزالمعده توليد مي‌شود. با وجود سال‌ها مطالعه و تحقيق براي يافتن روش موثر درمان اين بيماري، دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند به اين هدف نايل شوند. اگرچه انجام آزمايش‌هاي باليني بر سلول‌هاي پايه جنيني تاييد شده؛ هنوز در هيچ نقطه‌اي از جهان اين گونه آزمايش‌ها شروع نشده است.

دفترچه سوالات آزمون دکتری 90 دانشگاه آزاد ، برای خرید با شماره ما تماس بگیرید.

 با امکان ارسال به ایمیل شما در فرمت pdf و با کیفیت بالا ( هزینه ی اضافی پست را ندهید. )

سوالات دکتری دانشگاه آزاد

داروي گريزوفولوين Griseofulvin’ نخستين و قديمي ترين داروي درمان كچلي سر بود اما بعدها داروهاي گران قيمتي مانند ايتراكونازول توسط كشورهاي غربي، عرضه شد.
مزيت داروهاي گران قيمت غربي ، كوتاه تر بودن دوره درمان و عوارض كمتر دارويي ، عنوان شده است اما شواهد علمي بيانگر آن است كه داروي گريزوفولوين، موثر تر عمل مي كند.
داروي گريزوفولوين اكنون در ايران با قيمت ارزان و تحت پوشش بيمه عرضه مي شود اما داروهاي ديگر به علت گراني تحت پوشش بيمه قرار ندارند. هرچند استفاده از داروي گريزوفولوين براي درمان كچلي به دوره درماني طولاني تري نياز دارد اما اثربخشي و عوارض آن مشابه و مساوي داروهاي جديد و گاهي نيز قدرت اثربخشي آن بيش از داروهاي جديد است.  سهولت دسترسي به داروي گريزوفولوين را از ديگر مزاياي مصرف اين دارو می باشد و مصرف اين دارو به ويژه در درمان نوعي كچلي كه انسان از سگ و گربه مي گيرد، موثرتر عمل مي كند.

پنجمين همايش ‘درماتولوژي مبتني بر شواهد’ از -چهارم اسفند- در تالار امام بيمارستان امام خميني (ره) ، آغاز شده و تا – جمعه ششم اسفندماه جاري- ادامه دارد.  در اين همايش سه روزه، روش هاي علمي درماني و مديريت شايع ترين بيماري هاي پوستي در دو بخش پوست و زيبايي مورد بررسي قرار مي گيرد.

چکيده

مقدمه:سرطان روده بزرگ یکی از شایع ترین انواع سرطان در افراد سالخورده بوده و دومین علت مرگ و میر مبتلایان به سرطان می­باشد. استفاده از تصویربرداری 3 بعدی (CT Scan) یکی از تکنیکهای جدید تشخیص این سرطان با حداقل تهاجم است که به عنوان روش جایگزین بررسی جامعه مطرح می باشد. از مشکلات این روش، بدست آمدن حجم اطلاعات بسیار زیاد از هر بیمار(300 تا 400 تصویر) و زمان زیاد تجزیه و تحلیل آنها است. فرایند بخش­بندی با وجود شباهت دیگر بافت ها در ناحیه تصویر برداری به کولون، مواد غذائی بجای مانده در آن، شکل پیچیده کولون و عدم اتصال قسمتهای مختلف آن با یکدیگر، با مشکلات بسیاری همراه است. در این پروژه از الگوریتمهای سریع, کارامد و قابل اطمینان جهت بخش بندی موثر استفاده شده است.

مواد و روش ها:در این پروژه از یک الگوریتم 2 مرحله ای برای بخش بندی استفاده شده است. هدف از مرحله اول الگوریتم، حذف اشیاء اضافی و محدود کردن ناحیه مورد نظر در فضای نیم رزولوشن می باشد تا با یک الگوریتم دقیقتر در مرحله دوم مرزهای دقیق مشخص گردند. در مرحله اول، الگوریتم از ترکیب روشهای آستانه گذاری تطبیقی، اعمال مورفولوژی و عملگر گسترش ناحیه ای با استفاده از دانه هایی که به صورت خودکار ایجاد می شوند، بهره برده است. خروجی این مرحله استخراج مرزهای کولون در فضای نیم رزولوشن و ایجاد ناحیه جستجوی محدود می باشد. در مرحله دوم، از عملگر گسترش ناحیه ای اصلاح شده جهت بخش بندی دقیقتر مواد حاجب بجای مانده در کولون و در نهایت از عملگر استخراج مرزهای خارجی استفاده شده است.

نتایج:برای ارزیابی متد، پارامترهای مد نظر، برای خروجی های هر 2 مرحله الگوریتم محاسبه شدند. پس از ارزیابی، 72 مجموعه عالی (دسته 1)، 7 مجموعه خوب (دسته2)، 2 مجموعه متوسط (دسته3) و 1 مجموعه ضعیف (دسته4) تشخیص داده شده است، که این امر نشان دهنده عملکرد موفق الگوریتم بوده است.

بحث و نتیجه گیری: استفاده از الگوریتم دو مرحله ای تا حد بسیاری می تواند به کاهش مناطق جستجو با حفظ دقت عملکرد کمک کند. این کار با توجه به ویژگی آناتومیکی کولون قابل انجام است. از مرزهای استخراج شده در مرحله اول می توان به عنوان ورودی اولیه هر الگوریتم بخش بندی دقیقتری استفاده نمود. نتایج بدست آمده بیانگر موفقیت الگوریتم بوده است.
(مجله فیزیک پزشکی ایران، دوره 2، شماره 9، زمستان84 : 42-29)

Introduction: Colorectal cancer is one of the most widely occurring cancers among the aging population and the second leading cause of cancer related deaths. The use of 3D imaging to acquire virtual anatomic models of colon provides a minimally invasive diagnostic tool for the detection of colorectal polyps and cancer. This procedure termed virtual colonoscopy (V.C.) has in recent years been developed as an alternative method of massive population screening to examine the entire colon for early cancer detection. There are some problems which make colon segmentation a difficult task like the colon has complex shape and it is not the only gas-fill structure in abdomen, and a lot of areas with high CT number like bones, Contrast Enhanced Fluid (CEF) in colon and small bowel. A two-stage method for an automated segmentation of the colonic walls in volumetric CT data is proposed.

Materials and Methods: In this study, a two-stage algorithm was used. The aims of the first stage were to eliminate the extra objects and also to restrict the region of interest (ROI) in half-resolution as an input for fine process in second stage. In this phase, the multistage method performs segmentation using adaptive threshold, morphology operation and region growing using automated seed generation technique leading to a tissue characterization. This stage generates colon borders in half-resolution dataset. In the second phase, an edge sharpening, a modified region growing and an outer boundary tracking are applied to make fine borders in colon segmentation. The region growing in the second phase makes use of local adaptive thresholding instead of global view on database voxels.

Results: To evaluate the results, certain tests for both stages of the algorithm were applied. In the total 82 datasets, the result showed 72 cases as excellent, 7 cases as good, 2 cases as fair and 1 case as poor in the segmentation process.

Discussion and Conclusion: An efficient segmentation method in half-sized volume data using an anatomical-oriented approach was developed to overcome the long processing time. The anatomical orientation guarantees the preservation of the segmentation accuracy while moving from half-resolution to full resolution. The output from the first stage can be used as a segmentation map for any complicated colon lumen extraction. The results demonstrate that the error of leakage to extra colonic can be minimized.

Keywords: Automated Colon Segmentation, Virtual Colonoscopy, Two-stage Algorithm, CT Scan, Contrast Enhanced Fluid

ETT: Endotracheal Tube
PEEP: Positive End Expiratory Pressure
CPAP: Continuous Positive Airway Pressure, PEEP with no rate
PIP: Peak inspiratory pressure
MAP: Mean Airway Pressure
RR: Respiratory Rate
Ti,Te: Inspiratory and expiratory times
I:E: Ratio of inspiratory to expiratory time
Vt: Tidal Volume, volume of each breath
SaO2 : arterial oxygen saturation determined by arterial blood gas analysis
SpO2 : arterial oxygen saturation determined by pulse oximetry
FiO2 : Fractional inspired oxygen
HFV: High Frequency ventilation
HFOV: High Frequency Oscillatory Ventilator/ventilation

در دوره شيرخواري ادرار کردن بعنوان يک رفلکس طناب نخاعي بطور خود بخود اتفاق مي افتد. هنگامي‌که مقدار ادرار افزايش مي يابد، مثانه شده و به مقدار لازم راه آوردن قوس رفلکسي را تحريک مي نمايد و دتروسور منقبض مي شود.

حتي در اين بچه هاي کوچک، عضلات مخطط پري اورترال ( Periurethral ) که در تشکيل اسفنگتر ارادي (external ) شرکت دارند بطور کامل در رفلکس ادرار کردن دخيل هستند بطوريکه هنگاميکه مثانه پر مي شود اسفنگتر ادراري را براي جلوگيري از بي اختياري ادراري بطور پيشرونده اي منقبض مي نمايد. در موقع ادرار کردن اسفنگتر عضله مخطط بطور رفلکسي شل شده و اجازه تخليه ادرار با فشار پائين را مي دهد.

شيرخواران کوجک تقريبا 60% روز را در حال خواب هستند و تقريبا 40% ادرار کردن آنها در طول خواب صورت مي گيرد.
در سال اول زندگي، دفعات ادرار کردن در کودکان ثابت و حدودا 20 بار در روز است و در طي سه سال اول زندگي به 11 بار در روز کاهش يافته در حاليکه متوسط حجم ادراري تقريبا 4 برابر افزايش مي يابد.

اين کاهش پيشرونده در پاسخ دهي مثانه تصور مي شود ناشي از مهار ناخودآگاه رفلکس ادرار کودکان باشد.
بنظر مي رسد که اين تغييرات در حجم ادرار و تکرر در ادرار کردنها، ناشي از تغييرات در حجم مايع دريافتي و تغييرات اندازه مثانه شيرخوار مي باشد. حجم روزانه ادرار ارتباط خيلي نزديکي با ميزان مايعات دريافتي دارد.

متشابها، موقعي که حجم ادرار متوسط برحسب وزن بدن مقايسه مي شود، مقدار ادرار خيلي کم با سن تغيير مي کند. با اين وجود حجم ادرار توليد شده برحسب واحد وزن بدن در روز کاهش يافته و ظرفيت مثانه در طي اين دوره افزايش مي يابد. بنابراين تصور مي شود که کاهش در دفعات ادرارکردن که در طي سه سال اول زندگي حاصل مي شود ناشي از افزايش نسبي رشد مثانه مي باشد که در مقايه بيشتر از افزايش ميزان حجم ادرار توليد شده مي باشد.

هنگاميکه کودک رشد مي کند، موفقيت در آموزش توالت کردن و تکامل کنترل ادراري به سبک بالغين بستگي به حداقل نتيجه سه واقعه جداگانه دارد که در تکامل شکل مثانه و عملکرد اسفنگتر و مثانه نقش دارد.

اول، ظرفيت مثانه بايستي افزايش يابد تا به مثانه بعنوان يک مخزن کافي جهت ذخيره ادرار اطلاق شود. ظرفيت مثانه نوزادان تقريبا 2-1 اونس مي باشد. هر ساله تا نزديک 12 سالگي مثانه يک اونس به ظرفيتش اضافه مي شود بنابراين ظرفيت مثانه در اطفال مي تواند با استفاده از فرمول زير بدست آيد.
ظرفيت cc = 30 * ( 2+ سن) و يا 2 + سن ( سال ) = ظرفيت مثانه به اونس

دوم، کنترل ارادي اسفتگتر مخطط پري يورترال بايستي صورت گيرد تا شروع به تصميم به ادرار کردن و ختم ادرار را به شخص اجازه دهد که اين عمل تا سه سالگي حاصل مي شود.

سوم، کنترل مستقيم ارادي روي رفلکس نخاعي ادرار کردن بايستي به منظور شروع و يا مهار ارادي انقباض رتروسور مثانه در کودک ايجاد شود که اين آخرين مرحله در تکامل کنترل ادراري پيچيده تر از بقيه مي باشد.  ولي آنچه که انجام مي شود، توانائي ادرار کردن يا مهار ادرار کردن بطور ارادي در هر مرحله اي از پر بودن مثانه،کودک را از ديگر پستانداران ( بجز سگ ) جدا مي سازد. اگرچه ازنظر فيزيولوژي کنترل ارادي روي عضله صاف مثانه گاهي اوقات گيج کننده مي باشد مواردي از آن بخوبي ثابت شده است.

سرانجام تا سن 4 سالگي اکثر کودکان يک الگوي ادرار کردن به سبک بالغين را کسب خواهند کرد و شب و روز داراي اختيار ادراري هستند. اين الگوي بالغين با نبودن انقباضات مهار نشده مثانه ( انقباضات مثانه در طي شيرخواري ) مشخص مي شود.
مطالعات اوروديناميک ثابت کرده است که حتي در موقع پر بودن مثانه و ميل قوي به ادرار کردن ما موقعي که بطور ارادي شروع به ادرار کردن نکنيد انقباض رتروسور مثانه بوجود نخواهد آمد.

در طي پر شدن مثانه عضلات مخطط اسفنگتر ادراري بطور رفلکسي فعال خواهد شد. و اين فعاليت در موقع پر شدن مثانه در ماکزيمم خود خاهد بود. اين رفلکس دفاعي از بي اختياري ادراري جلوگيري مي کند. با اين وجود موقعي که انقباض رتروسور مثانه بطور ارادي شروع مي شود شل شدن رفلکسي خودبخودي اسفتگتر مخطط، تخليه مثانه با فشار پائين را موجب خواهد شد.

تکامل نهايي کنترل مثانه بيشتر به اندازه مثانه بعنوان يک مخزن و تعديل رفلکس نخاعي بستگي دارد همچنين نياز به کاهش حجم ادرار ترشح شده توسط کليه ها در طي شب مي باشد که در نتيجه اکتساب يک ريتم شبانه روزي ( Cirea diam RhdthM ) در تزشح هورمونهاي هيپوفيزي بدست خواهد آمد. که اي« عمل معمولا در سن 3 تا 4 سالگي اتفاق مي افتد ( 10 و 11 و12 ).

آقاي Norquard و همکاران ثابت کردند که بيماران ائورتيک سطح ثابتي از ADH در طول شب و روز دارند در حاليکه در افراد کنترل نرمال يک افزايش در ترشح ADH در طول شب دارند. اين سطح پائين ADH در طي شب در بيماران ائورتيک منجر به اسمولاليته پائين ادراري و افزايش برون ده ادراري بالاي شبانه بخودي خود در همه افراد منجر به شب ادراري نمي شود و در نتيجه، درمان با داروي آنتي ديورتيک DDAVP بطرو متوسط در درمان و بهبودي انورزي مؤثر است.

بهرحال اين مسئله پيشنهاد مي کند که تأخير در تکامل همه اجزائيکه در کنترل تأثير مي گذارند نهايتا در توليد شب ادراري و خيس کردن بستر مهم هستند. بدست آوردن تکامل کنترل ادراري در طي توالي تيپيک تکامل کنترل روده به صورت زير حاصل مي شود :

1- ابتدا تکامل کنترل عمل روده در شب ؛
2- کنترل عمل روده در روز ؛
3- کنترل عمل مثانه در روز ؛
4- نهايتا بعد از چند ماه يا بيشتر کنترل مثانه در شب.

سيستم لنفاوي:

سيستم درناژ متشکل از عروق، غدد (نود) و مجاري (داکت) است که مايعاتي از بدن به نام لنف را از سراسر بافت‌هاي بدن مي‌کشد و کاناليزه مي‌کند و به داخل جريان خون (سيرکولاسيون) بر مي‌گرداند. سيستم لنفاتيک، قسمت بزرگي از سيستم ايمني بدن است که با عفونت و سرطان مي‌جنگد.

سيستم لنفاتيک از گروهي عروق تشکيل شده است که در سراسر بدن پراکنده هستند و در جاهاي زيادي توسط ارگان‌ها يا غده‌هائي به نام غدد لنفاوي (لنف نود) از هم جدا مي‌شوند. در جريان فونکسيون‌هاي طبيعي بدن ،مايع از ديواره‌هاي مويرگ‌هاي سيستم سير کولاسيون خوني خارج مي‌شود تا به سلول‌هاي بدن اکسيژن و غذاهاي اصلي برساند. بيشتر اين مايع از راه ديواره‌هاي مويرگي با همراه داشتن کربن دي‌ اکسايد و ساير فرآورده‌هاي دفعي به داخل سيرکولاسيون خوني برمي‌گردد ولي مقداري از اين مايع در بافت‌هاي بدن جمع مي‌شود و مستقيماً به داخل عروق لنفاتيک وارد مي‌شود و اين عروق مايع را به قلب برمي‌گردانند، درست همان طور که سيستم سيرکولاسيون خوني انجام مي‌دهد، اما مايع داخل سيستم لنفاتيک ابتداي در غدد لنفاوي (لنف نودها) فيلتره مي‌شود زيرا در لنف نودها گلبول‌هاي سفيد متخصصي به نام لنفوسيت، باکتري‌ها، ويروس‌ها و ساير ارگانيسم‌هاي خطرساز را از بين مي‌برند و بافت‌هاي صدمه ديده را ازجريان خارج مي‌کنند. لنفوسيت‌ها همان‌گونه که مي‌توانند در سيستم لنفاتيک جريان داشته باشند، از راه لنف نودها هم مي‌توانند داخل سير کولاسيون خوني بشوند و هم مي‌توانند از آن خارج شوند و در سراسر بدن حضور پيدا کنند زيرا هر لنف نود براي خودش وريد و شريان دارد که او را به سيرکولاسيون خوني مرتبط مي‌کند.

غدد لنفاوي در سراسر بدن به صورت مجتمع وجود دارد مثلاً در آرم پيت (حفره‌ي زير اتصال بازو به شانه، زير بغل) و کشاله‌ي ران. وقتي قسمت به خصوصي از بدن عفوني شود، عروق لنفاوي، گلبول‌هاي سفيد و ميکرو ارگانيسم‌هاي خطرساز هر دو را به نزديک‌ترين لنف نودها مي‌برند تا در آنجا پاکسازي شوند، لنف‌نودها ممکن است خودشان هم در جريان مقابله با ارگانيسم‌هاي مهاجم عفوني شوند (در جنگ‌ها 2 طرف ضايعه مي‌بينند). عروق لنفاوي همچنين براي جذب شدن چربي‌ها به داخل روده‌ها کمک مي‌کنند، چطور؟ در ميان ديواره‌هاي روده‌ي کوچک يک رگ لنفاوي به نام لاکتئال به داخل ويلوزيته‌ها (برجستگي‌هاي نازک داخل روده که از راه آن مواد غذايي جذب مي‌شوند) نفوذ دارد و گلبول‌هاي چربي را جذب مي‌کند. اين چربي‌ها به داخل سيستم لنفاوي کاناليزه مي‌شوند تا بتوانند در سيرکولاسيون خوني تخليه شده و در سراسر بدن چرخش کنند.

لنف‌ نودها ساختمان قلوه‌يي شکل دارند (مثل کليه‌ها) و در طول عروق لنفاوي لوکاليزه هستند. مايعاتي که گلبول‌هاي سفيد خون و متخصص آنها  لنفوسيت را در بر دارند و در سراسر بدن در چرخش هستند، از راه سيستم مجتمع غدد و رگ‌هاي لنفاوي هم به سيستم عروق خوني متصل به آنها وارد مي‌شوند و هم اينکه از سيرکولاسيون خارج مي‌شوند و چون غدد لنفاوي، طحال و تيموس ارگان‌هايي براي نگه‌داشتن لنفوسيت هستند، سيستم لنفاتيک عامل اصلي سيستم ايمني براي دفاع در برابر عفونت است.  و اکنون اشاره‌يي به 3 موضوع مي‌کنيم و سپس بحث اين مقاله را پي مي‌گيريم:

شرح بافت‌ها – شرح غدد لنفاوي‌-  شرح مجاري لنفاوي (داکت‌ها)

بافت‌ها گروهي از سلول‌هاي مثل هم هستند که براي انجام دادن فونکسيون مخصوص گرد هم آمده‌اند.  بدن انسان داراي 4 نوع بافت است:

اول: بافت اپي تليال که پوست ‌و مامبران‌هاي موکوس را تشکيل مي‌دهد که در ارگان‌ها و ساختارهايي از قبيل عروق خوني و لنفاوي، سيستم تنفسي، معده، واژن و روده جاي گرفته‌اند.

دوم: بافت هم بند که عبارتند از بافت چربي و تاندون‌ها (که از ساختمان‌هاي بدن حمايت مي‌کنند).

سوم: بافت عضلاني که سه نوع متفاوت و مشخص دارد (بافت عضلاني اسکلتي ارادي، بافت عضلاني صاف و بافت عضلاني قلبي که اين هر دوي اخير غير ارادي هستند) واين هر 3 بافت‌هاي عضلاني براي حرکت دست‌ها و پاها و تشکيل دادن تقريباً هم قلب، ريه‌ها و ارگان‌هاي داخلي رسالت دارند.

چهارم: بافت عصبي که سلول‌هايي به نام نورون‌ را مي‌سازند که امواج شيميايي – الکتريکي را دريافت و هدايت مي‌کند. مغز، طناب نخاعي و عصب‌ها از اين بافت‌ هستند.

غدد لنفاوي (لنف نودها):

توده‌هاي قلوه‌يي شکل هستند و توسط کپسولي از بافت  همبند احاطه شده‌اند و در سراسر عروق لنفاوي گسترده  هستند و يکي از فونکسيون‌هاي مهم آنها اين است که با تعداد زيادي  لنفوسيت‌ که در اختيار دارند جريان لنف را که از داخل آنها عبور مي‌کنند فيلتره مي‌کنند
مجاري لنفاوي(Duct) :

عروق لنفاتيک که قسمتي از سيستم جمع کننده‌ي مايع از مويرگ‌هاي لنفاتيک هستند، لنف‌هاي جمع آوري شده را از راه «لنفاتيک داکت راست» و «توراسيک داکت» به داخل وريد ساب کلاوين مي‌ريزند تا وارد سيرکولاسيون خوني شود.

طحال:

در طرف چپ و بالاي حفره‌ي شکم و در کنار معده و لوزالمعده درست در زيرقفس دنده‌ها قرارگرفته و کارش اين است که گلبول‌هاي قرمز پير يا صدمه‌ ديده را از سيرکولاسيون خارج کند و سازنده‌ي بعضي عوامل مقابله کننده با عفونت باشد. طحال بزرگترين ساختمان سيستم لنفاوي است که از بافت‌هاي لنفاوي تشکيل شده که آنتي‌بادي مي‌سازد و هم چنين فاگوسيت‌ها را بعضي ميکرو ارگانيسم‌ها را هضم مي‌کند و لنفوسيت‌ها را که  نوعي گلبول سفيد با اهميتي هستند توليد مي‌کند و بنابراين طحال ارگان مهم و با ارزشي است زيرا طحال آنتي‌بادي، فاگوسيت و لنفوسيت‌مي‌سازد که براي ادامه‌ي زندگي مهم هستند. همچنين طحال دائماً با تصفيه‌ي گلبول‌هاي قرمز از کار افتاده، صدمه ديده و مرده و خارج کردن آنها از بدن سلامت جريان خون را تأمين مي‌کند. خون توسط شريان بزرگي وارد طحال شده و در سراسر اين ارگان‌ شاخه شاخه شده و پخش مي‌گردد. در جنين گلبول‌هاي قرمز را طحال توليد مي‌کند ولي بعد از تولد مغز استخوان اين وظيفه را به عهده دارد. چون طحال نرم و اسفنجي شکل است در تصادفات (تروما) آسيب پذيرمي‌شود مخصوصاً اگر قبلاً به عللي بزرگ هم شده باشد و در اين موارد طحال رامي‌توان با جراحي برداشت زيرا ساير ارگان‌هاي سيستم لنفاوي ممکن است بسياري از فعاليت‌هاي طحال را عهده دار شوند ولي به هر حال حذف طحال يک نقيصه است.

هيپراسپلنيسم (افزايش فعاليت طحال) معمولاً نتيجه‌ي وجود بيماري در جاي ديگري است از جمله بيماري کبدي مثل سيروز، بعضي بيماري‌هاي خوني (مثل لوسمي يا آنمي)، بيماري‌هاي عفوني مثل سل يا بيماري‌هاي انگلي مثل مالاريا. علائم هيپراسپلنيسم شامل بزرگ شدن طحال، درد در طرف چپ و بالاي شکم نزديک معده، احساس زودرس پري معده بعد از غذا به علت فشار که طحال بزرگ شده به همسايه خود معده وارد مي‌کند. در بسياري از موارد يک يا چند نوع گلبول‌ معيوب درخون وجود دارد. دربيشتر بيماراني که هيپراسپلنيسم دارند بايد اختلالات و بيماري‌هاي جانبي آنها را درمان کرد و در بعضي موارد بايد طحال را با جراحي برداشت (اسپلنکتومي). دادن اشعه هم گاهي ضرورت پيدا مي‌کند.

اسپلنومگالي (بزرگ شدن غير طبيعي طحال) که علل آن عبارتند از هيپرتانسيون پورت (بالا رفتن فشار خون در وريد پورت که خون را از روده‌ها به کبد مي‌برد)، سيروز (بيماري مزمن کبدي ناشي ازمصرف بي‌رويه‌ي الکل)، آنمي هموليتيک (نابودي زياده ازحد گلبول‌هاي قرمز)، لنفوم بدخيم لوسمي، لپوس اريتماتوي سيستمي(SLE) ، مالاريا، عفونت‌ها از قبيل منونوکلئوز (افزايش غير طبيعي منونوکلئرهاي گلبول سفيد=منوسيت) و بالاخره هيپراسپلنيسم.

اسپلنکتومي (برداشتن طحال با جراحي):

در تصادف‌ها که طحال صدمه مي‌بيند يا پاره‌ مي‌شود به علت خونروي  داخلي و خطر مرگ طحال را بر مي‌دارند. در لوسمي يا لنفوم هم گاهي اقدام به برداشتن طحال مي‌شود و در بيماري‌هائي که در آن‌ها طحال خيلي‌بزرگ مي‌شود هم اسپلنکتومي اجتناب ناپذير است. لازم به گفتن است که اگر چه طحال براي شخص خيلي ارزش دارد ولي بدون طحال هم مي‌شود عمر طبيعي داشت.

تيموس:
ارگاني با دو لب از بافت لنفاوي، درست پايين گردن، زير نوک جناق سينه (استرنوم) و نزديک انتهاي تراشه واقع شده، تا سن بلوغ روبه رشد است و بعد از آن شروع مي‌کند به کوچک شدن تابه وزن موقع تولدش برسد و درآن وقت سن شخص حدود 40 سال است. تيموس در سيستم ايمني و رشد گلبول‌هاي سفيد خون رل بزرگي دارد.  Tسل در مغز استخوان قرمز توليد مي‌شود ولي درتيموس به بلوغ مي‌رسد و به همين مناسبت است که اين نام‌گذاري از حرف اول کلمه‌ي Thymus گرفته شده است. تيموس در سن بلوغ به مقدار زيادي متشکل از بافت چربي و فيبروزه است و فونکسيون ايمني آن به آهستگي رو به خاموشي مي‌رود.

لنفوسيت‌ها:

نوعي گلبول سفيد، واحد فونکسيون ريشه‌يي سيستم ايمني بدن هستند که عليه ميکرو ارگانيسم‌هاي مهاجم مولد بيماري‌ها، مي‌جنگند. در حدود يک تريليون لنفوسيت ‌(هزار ميليارد) که 2 نوع T سل وB  سل دارند، در بدن انسان وجود دارد و مي‌توان اين 2 نوع را زير ميکروسکوپ با ملکول‌ها و مارکرهايي که در سطح خود دارند (T سل‌ها در سطح خود با CD دارند) از هم افتراق کرد.

اين 2 نوع لنفوسيت ‌به شيوه‌هاي مختلفي ميکروارگانيسم‌ها را نابود مي‌کنند:

B  سل‌ها عليه آنها آنتي‌بادي مي‌سازند،T  سل‌ها سموم شيميايي آزاد مي‌کنند. اين لنفوسيت‌ها که «سلولهاي با هوشي» هستند خصوصيات مهاجم را تشخيص مي‌دهند و حمله اختصاصي را به فوريت شروع مي‌کنند، اين پاسخ دندان‌ شکن قسمتي از خواص ايمني است که آن را «تطبيق» مي‌نامند. بيشتر لنفوسيت‌هايي که در بدن مي‌چرخند T سل هستند، يعني گلبول‌هاي سفيدي که در ضمن عبور از تيموس رشد کرده و به طور اختصاصي تغيير ماهيت داده‌اند تا فونکسيون‌هاي اختصاصي  Tسل را ظاهر کنند.

دو نوع T سل با هم کار مي‌کنند:

هلپرتي سل که جواب ايمني را مشخص مي‌کند و صفت اختصاصي ارگانيسم‌ بيماري‌زا (آنتي‌ژن) را تعيين مي‌کند و روشن مي‌کند  که سلول‌هاي بدن توسط چه عواملي (عفوني يا سرطان‌زا) دارند صدمه مي‌خورند و آن وقت اين يافته‌هاي خود را در اختيار نوع دوم يعني کيلر تي سل قرار مي‌دهند و آنها به طرف محيط عفوني يا تومور سرطاني به حرکت درمي‌‌آيند و درآن جا به سرعت چندين برابر مي‌شوند و با ترشح سموم شيميايي به نام لنفوکين هم مهاجم و هم سلول‌هاي صدمه ديده را نابود مي‌کنند.

بي‌سل‌ها، آنتي‌ژن‌ها را که درسطح ارگانيسم‌بيماري‌زا صفت اختصاصي دارند شناسايي مي‌کنند و پاسخ بي سل‌ها چندين برابر شدن و رساندن خود به داخل سلول‌هاي پلاسما (پلاسما سل) است و اين پلاسما سل‌ها هستند که آنتي‌بادي مي‌سازند (که ايمونوگلبولين هم ناميده مي‌شود) که واحد طراحي شده‌يي براي حمله به آنتي‌ژن‌ها و معدوم کردن آنها هستند.

بعد از پاک شدن عامل عفونت‌ با موفقيت، هر دو سلول‌هاي تي و بي اين ظرفيت را دارند که تعدادي از اين عوامل ذخيره يي خود را در بدن نگه دارند (سلول‌هاي ياد آوري). اين مموري سل‌ها مي‌توانند به سرعت همان ارگانيسم‌هاي مهاجم را که دوباره وارد بدن شده‌اند شناسايي کنند و فوراً چندين برابر شوند و مهاجم را از بين ببرند. اين ساختار حمايتي عليه بيماري را ايمني مي‌ناميم. يعني بدن ديگر بعد از آن هجومي که به او شده، ايمن شده است. نبايد صبر کنيم تا مورد هجوم واقع شويم که ايمن شويم بلکه ايمن سازي مي‌کنيم (واکسيناسيون) به اين ترتيب که شخص را با مقدار کمي ارگانيسم مهاجم مناسب (زنده يا کشته) عفوني مي‌کنيم و بدن با او مي‌جنگد و ايمني به وجود مي‌آيد. ولي به هرحال يادمان باشد که ارگانيسم‌هاي مولد بيماري مي‌توانند آنتي‌ژن‌هاي جديدي ( با دسته‌جديدي از ارگانيسم‌، موتاسيون) توليد کنند که سيستم ايمني قادر به تشخيص آنها نباشد، به عبارت ديگر ايمني نمي‌تواند دائمي نباشد.

لنفوم:
سرطان سيستم لنفاوي، تورم لنف نودها: غدد لنفاوي که درگردن، زير بغل، شکم و کشاله‌ي ران مجتمع هستند با ميکروارگانيسم‌هاي بيماري زا از جمله باکتري‌ها وويروس‌ها در جنگ هستند. غالباً اولين علت بزرگ شدن غدد لنفاوي مثلاً در گردن سرطان است که لنفوم نام دارد و اين تورم لازمه‌اش دردناک بودن نيست. لنفوم ممکن است علائم ژنراليزه داشته باشد (علاوه بر تورم) کم شدن وزن و خستگي که در سراسر بدن احساس مي‌شود. لنفوم متجاوز از 24 نوع سرطان است که در سيستم لنفاوي و مخصوصاً در لنف نودها و طحال بروز مي‌کنند، تيپ‌هاي مختلف لنفوم داراي تظاهرات متفاوتي هستند. بعضي به آهستگي رشد مي‌کنند در حالي که بعضي ديگر رشد سريعي دارند و اگر درمان نشوند در مدت کوتاهي خطرساز مي‌شوند و باز هم انواعي هستند که به طور ملايم رشد مي‌کنند و فقط خرابي بالاآور آرامي هستند.

لنفوم‌ها به 2 دسته معمولاً تقسيم مي‌شوند:

لنفوم هوچکيني و لنفوم غير هوچکيني.

بيماري هوچکين (نوعي لنفوم):

اگر در زير ميکروسکوپ سلول‌هاي اختصاصي Reed Sternberg وجود داشته باشند لنفوم را بيماري هوچکين مي‌ناميم و بقيه تماماً لنفوم غير هوچکيني تلقي مي‌شوند.

اين سرطان بافت لنفاوي بيماري  غير شايعي است و در کمتر از يک درصد کل سرطان‌ها در مردم آمريکا بروز مي‌کند. از خصوصيات آن به طورکلي بزرگ شدن بدون درد غدد لنفاوي گردن، زير بغل و ران، کم شدن وزن، تب برگشت پذير و عرق کردن شبانه و کم خوني است.  نوع خوش خيم آن وجود ندارد. بيماري هوچکين ممکن است از لنف نودها، مغز استخوان يا طحال شروع شود و از آنجا که ممکن است در بافت لنفاوي که در سراسر بدن وجود دارند رشد کند مي‌تواند به طور پيش رونده‌يي به آساني از يک گروه غده‌ي لنفاوي به گروه بعدي بسط پيدا کند و سرانجام تقريباً به تمام قسمت‌هاي بدن گسترده شود و خطر آفرين گردد. تشخيص با بيوپسي تمام يا قسمتي از يک غده است که در زير ميکروسکوپ با ديدن سلول‌هاي اختصاصي قطعي مي‌شود. مرحله‌ي زودرس ممکن است با اشعه‌ درماني معالجه شود، حتي بيماري پيشرفته را مي‌توان با تدابير مختلف شيمي درماني بهبود داد. افرادي که بيماري آنها بعد از شيمي درماني عود کند هنوز هم مي‌توان آنها را با پيوند مغز استخوان درمان کرد. اين بيماري در بيشتر مواقع در طي اوايل بلوغ (25 تا 30 سالگي) و درکمتر موارد در سنين بعد از 55 سالگي بروز مي‌کند. حدود 10 تا 15 درصد تمام موارد در بچه‌هاي کمتر از 16 سال پيدا مي‌شود. برادر و خواهرهاي افراد مبتلا به هوچکين‌ بالنسبه شانس بيشتري متأسفانه براي مبتلا شدن دارند. عامل عفوني ويروس شناخته  شده Epstein-Barr در بيشتر موارد مسوول ايجاد بيماري هوچکين است (در لنفوم غير هوچکيني هم يک ريسک فاکتور است).

بيماري لنفوم غير هوچکيني:

سرطاني است که بافت لنفاوي را آلوده مي‌کند ولي هوچکين نيست و حدود 5% تمام موارد سرطان‌ها در ايالات متحده محاسبه مي‌شود. علامت اصلي آن مانند هوچکين تورم بدون درد غدد لنفاوي گردن، کشاله‌ي ران يا زير بغل است و ساير علائم هم تقريباً مثل هوچکين است يعني تب بدون توجيه، عرق شبانه، خستگي دائمي، کم شدن وزن، خارش و ايجاد توده‌هاي قرمز شده در پوست. براي پيدا کردن مراحل و ميزان گسترش آن بيوپسي غدد آلوده، تست‌هاي خوني، راديوگرافي، سي‌تي اسکن و MRI ضرورت دارد و درمان بستگي به درجه‌ي شدت و ضعف بيماري دارد که به 3 گروه تقسيم مي‌شوند:

اول – درمان لنفوم نان هوچکيني درجه پايين: به Indolent يعني سرطان بي‌درد يا کم درد معروف است و از نوع با رشد آهسته است و غده‌ها سايز متغير با دوره‌ي‌ نامنظم دارند و موقعي تشخيص داده مي‌شوند که ژنراليزه و در سراسر بدن گسترده شده‌اند و با وجودي که رشد آهسته دارند تقريباً هميشه غير قابل درمان هستند. هر وقت شخص علائمي احساس کرد شيمي درماني يا اشعه‌گذاري مفيد است. درمان بايد تا موقعي که دوباره بروز کند متوقف شود که در بعضي افراد اين شروع مجدد درمان ممکن است تا چندين سال به درازا بکشد. جديداً پيوند مغز استخوان مي‌کنند و ايمني درماني با آنتي‌بادي‌ها انجام مي‌دهند که تومور کوچک‌تر مي‌شود. گاهي اين قبيل لنفوم‌هاي غير هوچکيني که درمرحله‌ي اوليه باشد با اشعه درماني تنها بهبودي پيدا مي‌کند.
دوم و سوم درمان لنفوم نان هوچکيني درجه متوسط و بالا که لنفوم پيش رونده نام دارد و نسبت به لنفوم درجه پايين سريع‌تر پيشرفت مي‌کنند بهبودي با شيمي درماني براي حدود نيمي از مريض‌ها امکان‌پذير است ولي در موارد شديد‌تر بيماري غالباً چندين داروي ضد سرطان بايد به کاربرد و لازم است در سيکل‌هاي مختلف براي هفته‌ها و سال‌ها به صورت تزريقي اقدام کرد و البته اين نوع درمان ممکن است به علت داشتن عوارض جانبي و احساس بي‌حالي شديد در مواقع زيادي براي خيلي‌ها مشکل باشد.

ريسک فاکتورها:

مردها کمي بيشتر از زن‌ها و سفيدپوست‌ها بيشتر از سياه پوست‌ها احتمال مبتلا شدن را دارند و ضمناً هر قدر سن بالاتر برود احتمال گرفتار شدن افزايش مي‌يابد و به طور متوسط 42 سالگي را بايد در نظر داشت. افرادي که ضعف سيستم ايمني دارند در آنها خطر ابتلا به بيماري افزايش پيدا مي کند و اين گروه عبارتند از: افرادي که نارسايي ايمني ارثي دارند، اشخاص با HIV مثبت، مبتلايان به ايدز و اشخاصي که در پي پيوند يکي از اعضا از داروهاي سرکوب کننده‌ي ايمني استفاده مي‌کنند. افرادي که با بعضي مواد شيميايي موجود در حشره‌کش‌ها، حلال‌ها و عقيم کننده‌ها کار مي‌کنند يا با آنها سر و کار دارند در معرض خطر بزرگي براي ابتلا به لنفوم غير هوچکيني هستند.

پيشگويي  زنده ماندن بعد ازقطعي شدن تشخيص، بستگي به نوع لنفوم نان هوچکيني دارد ولي حدود نيمي از افرادبيمار حداقل 5 سال بعد از ابتلا زنده مي‌مانند.