۳۱ مارس ۱۹۶۲، ناسا طراحی فضاپیمایی جدید به نام جمینای را تأیید کرد. این برنامه قرار بود به ایالات‌متحده کمک کند تا برای مأموریت آپولو آماده شود.
برنامه جمینای
پروژه جمینای در زمان اوج جنگ سرد بین شوروی و ایالات‌متحده برنامه‌ریزی شد. فضاپیمای آن توسط مهندس کانادایی، «جیم چمبرلین» طراحی شد و شرکت هواپیماسازی مک دانل ساخت آن را بر عهده گرفت.
با وجود اینکه کپسول کمی بزرگ‌تر از فضاپیمای پروژه مرکوری بود، همچنان برای فضانوردان محیطی کوچک محسوب می‌شد.
جمینای تجهیزات و روش‌های مأموریت در مدار زمین را آزمایش کرد و با آموزش فضانوردان، ناسا را بیش از پیش برای سفر به ماه آماده کرد.
تصاویر از فضانورد باز آلدرین که در هنگام انجام ماموریت جمینای-۱۲ خارج از فضاپیما ثبت شد.
هر مأموریت جمینای دو فضانورد را برای دوره‌هایی از ۵ ساعت تا ۱۴ روز به مدار زمین می‌برد. این برنامه شامل ۱۰ پرتاب سر‌نشین‌دار، ۲ پرتاب بدون سرنشین و ۷ وسیله نقلیه هدف بود که مجموعاً ۱۲۸۰ میلیون دلار هزینه داشت. این پروژه که بین مرکوری و آپولو بود، از ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ جریان داشت.
دستاوردها
ایالات‌متحده با توانایی‌هایی که طی این پروژه به آن‌ها دست یافت، توانست برتری‌های بسیاری به‌دست آورد و در مسابقات فضایی پیروز شود.
طی این مأموریت، پیاده‌روی‌های فضایی، استقامت 8 روزه و ۱۴ روزه، بارگیری فضایی و ملاقات با وسیله نقلیه هدف آگنا برای اولین‌بار انجام گرفت.
جمینی-۸ برای اولین بار در تاریخ در آستانه اتصال کامل با فضاپیمای هدف خود.
آزمایش‌هایی نیز روی سیستم‌ها و سپر حرارتی فضاپیما انجام گرفت و برای اولین‌بار نیروی الکتریکی توسط سلول سوختی تولید شد.
جمینای-۱۰ نیز ثابت کرد تشعشعات در ارتفاعات بالا مشکل جدی به‌وجود نمی‌آورند. رکورد ارتفاع مداری سرنشینی با زمین همچنان به نام جمینای-۱۱ است.
شاید بزرگ‌ترین و مهم دستاورد این پروژه را می‌توان اولین الحاق و ملاقات با فضاپیمایی دیگر دانست. انجام مانورها، رعایت فاصله صحیح و به‌ویژه لنگراندازی نیاز به تمرین و تخصص خاصی داشت.
سلب مسئولیت: منبع این مطلب این سایت بوده و باز نشر توسط سایت مدیک بلاگ بر مبنای تایید بر محتوای آن نمی باشد.
